nema logike

hladna bora na mom licu
predstavlja sitnicu
predstavlja ideal
u mrtvom kokošinjcu

između munara
i starih spomenara
zakopavaju se ljudi
i svaki od njih se trudi

- osjetiti vjetar u kosi
jer smrt nas sa sobom nosi
- vidjeti osmjeh na dragom nam liku
prije nego nas vrijeme proguta u kriku

dišem, ispod dvije hiljade godina o onome što znamo
dišem, ispod milijun sazviježđa dozivajući riječi samo
dišem, ispod oblaka koji donose stud i nose toplinu
dišem, ispod gomile zvijezda izučavajući papirus i glinu

na vrhuncu smo Babilonskih dvorova
pa sad skačemo naglavačke
među Kralja obezglavljenih stvorova
i izučavamo nauk naopačke..