estetika uginuća

nisam čitav pred ruljom koja hara
ostacima svjetova, neznanim tišini
klonove iz bajki neokultura stvara
pred oltarima čovječanstvo klanja se mašini

ideologije tvore scenske rezone
i pregršt izbora svedenih na jedan
raspeća i himne u podsvijesti mrtvih zvone
njima je  valjda i zlatni gral predan

okovana okolina po okolicid slobodu prebire
odiše zrak uz uz ritmove vještačke muzike
natapa sumnja svrhu i nemire
individualci sa nijemih statua kloniraju uzvike

nihilizam.. koraci ispred svijesti bez savjesti
tama pokušava svjetlost tminom zavesti
Niče nije uspio čovjeka na konpacd navesti

sat u tami otkucava; pred njim sve zamire
a dejstvo mog uma
.. se iskrada iz sebstva pa u slovima na papir navire !